Ρόδο της Ιεριχούς (το Ρόδο της Παναγίας) – μικρό

Το Ρόδο της Ιεριχούς – το Ρόδο της Παναγίας – το αθάνατο Ρόδο της Νεκρανάστασης

Ο μύθος λέει πως συντρόφευε την Παναγία στο μοναχικό της ταξίδι από τα Ιεροσόλυμα προς την Αίγυπτο και από σεβασμό στη χάρη της άνοιγε δίπλα της σε κάθε της στάση και έκλεινε πάλι για να ακολουθήσει τα βήματά της μέσα στην έρημο κάθε φορά που εκείνη συνέχιζε τον δρόμο της. Η Παναγία το είδε το λυπήθηκε δάκρυσε από συγκίνηση και με τα δάκρυά της άνοιξε το ρόδο. Εκείνη το ευλόγησε να μην πεθάνει ποτέ.

Ένας άλλος εξίσου όμορφος μύθος λέει πως όταν ο Χριστός από την έρημο πήγε στην πόλη της Ιεριχούς κουρασμένος και διψασμένος καθώς ήταν βλέποντας από μακριά τα τείχη της Ιεριχούς κάθισε σε έναν βράχο για να ξεκουραστεί. Ο καυτός αέρας της ερήμου πέρασε στα πόδια του ένα ξηρό φυτό. Το φυτό ξεραμένο καθώς ήταν μόλις ακούμπησε τα πόδια του πρασίνισε, άνοιξε και επάνω στα φύλλα του έβγαλε μερικές δροσοσταλιές. Ο μύθος θέλει τον Χριστό να παίρνει στα χέρια του αυτές τις δροσοσταλιές και να βρέχει τα ξεραμένα από την ζέστη χείλη του δίνοντας την ευλογία του σε αυτό το φυτό για τις λίγες στιγμές δροσιάς που του χάρισε. Έκτοτε οι βεδουίνοι και πολλοί άνθρωποι ψάχνουν να βρουν το ρόδο της Ιεριχούς για τις πολλαπλές μεταφυσικές ιδιότητες του.

Εδώ και πολλά χρόνια συντρόφευε τις επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων έχοντας μία θέση στις παραδόσεις διαφόρων λαών.
Συμβολίζει την ανάσταση, την αναγέννηση, την διαρκή αγάπη και τη μακροζωία σε πολλές παγκόσμιες θρησκείες.

Οι Σμυρνιές το άνοιγαν Παρασκευή ή στο γέμισμα του φεγγαριού για απόλαυση της ζωής και σαν σύμβολο αφθονίας και έρωτα.
Στην Αίγυπτο το άνοιγαν για προστασία από όποιο κακό θα έμπαινε μέσα στο σπίτι.
Στην Αγγλία ο μέλλον γαμπρός άνοιγε το ρόδο της Ιεριχούς για να έχει την επιθυμητή απάντηση από την κοπέλα του και βάζοντας μέσα το δαχτυλίδι το έκλεινε. Κατόπιν δώριζε το ρόδο στην κοπέλα και αυτή ανοίγοντας το έπαιρνε και το δαχτυλίδι.
Στο Μεξικό το χρησιμοποιούσαν ακόμα και σε ένα ταφικό έθιμο εναποθέτοντας το ρόδο πάνω στο μνημείο του νεκρού για να αναπαυτεί εν ειρήνη η ψυχή. Από εκεί πιθανόν να πήρε και το όνομα ‘ρόδο της νεκρανάστασης’.
Στην Γερμανία το χαρίζουν στα νέα ζευγάρια για να κάνουν σύντομα παιδί Το άνοιγαν πάλι την ημέρα που μάθαιναν το χαρμόσυνο νέο σαν σύμβολο καλοτυχίας και ευτυχίας. Το ρόδο αυτό το πρόσφεραν στο παιδί και το συντρόφευε σε κάθε σημαντική περίοδο της ζωής του και των αποφάσεων του.
Τοποθετώντας το κάτω από το κρεβάτι ενός ατόμου που είναι άρρωστο λέγεται ότι μπορεί να βοηθήσει στο να γίνει γρηγορότερα καλά.

Ένας από τους τρόπους που μπορεί να χρησιμοποιηθεί: Κάνουμε μία ευχή και το τοποθετούμε σε ένα μπολ. Του βάζουμε λίγο νερό (ίσα να καλύπτονται οι ρίζες του). Σιγά σιγά και σε λίγη ώρα, αυτό που πριν έμοιαζε με ξερή ρίζα θα ανοίξει και θα πρασινίσει. Θα ανθίσει δηλαδή. Αλλάζουμε καθημερινά το νερό για τρεις εβδομάδες (21 μέρες), και την 22η το βγάζουμε από το νερό και το αφήνουμε να κλείσει. Το νερό που αλλάζουμε το ρίχνουμε σε φυτά που διατηρούμε στο σπίτι και δεν το χύνουμε στο νεροχύτη. Το Ρόδο θα ξανακλείσει και θα γίνει όπως ήταν αρχικά. Μπορούμε να επαναλάβουμε την ίδια διαδικασία όσες φορές θέλουμε. Καλό όμως είναι να δίνουμε στο ρόδο 2 εβδομάδες περίπου να ξεκουραστεί προτού το ξαναξυπνήσουμε.
Λίγη προσοχή χρειάζεται μόνο να μην ξεχνάμε να του αλλάζουμε το νερό και να μη του βάζουμε πολύ γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να σαπίσει αν δεν το προσέξουμε όπως του αρμόζει.

Και μπορεί να μείνει μαζί μας να μας συντροφεύει για πολλά πολλά χρόνια.

Σημείωση: Κάθε Ρόδο είναι μοναδικό οπότε πιθανώς να διαφέρει λίγο από τις φωτογραφίες.